Rzadko paczę podczas oglądania filmów i ten film jest jednym z wyjątków.
Jednocześnie udowadnia, że w niedalekiej przyszłości możemy stanąć przed dylematem komu należy dać podmiotowość. I mojej ocenie w tym filmie to właśnie roboty były bardziej ludzkie, empatyczne niż ludzie,l udzie, których nadal toczy choroba okrucieństwa i prymitywnej instynktowności, które często górują nad uczuciami wyższymi i wartościami. Dowodzi temu bardzo smutna scena zepsutej robot opiekunki jak śpiewała piosenkę Davidowi podczas transportu siatką,a potem stracenie podczas nieludzkiej( chociaż w tym przypadku trzeba znaleźć inne słowo, bo ludzie pokazali, że są potworami) egzekucji, jakieś probiologicznej eugeniki, gdzie nie liczą się uczucia, marzenia, świadomość bytu tylko to czy pod skórą jest metal czy mięso.
Dzisiaj niestety zmagamy się z rosnącym konserwatyzmem i fundamentalizmem, gdzie takie teorie mogą zwyciężać, gdzie wartościami jest to jak było kiedyś a kiedyś ludzie mieli niższą świadomość, oraz mocno zaniżoną zdolność do empatii i współczucia. Teraz wiem choć może za bardzo jestem jeszcze poruszony filmem, że androidy to dalsze ogniwo ewolucji, a ludzie mogą być jakimiś prymitywnymi homo erectusami, dla których liczy się biologiczna unifikacja,a nie faktyczne wartości i uczucia.